ارزیابی ریسک آتش سوزی قطارهای مسافری ایران با استفاده از رویکرد fmea فازی- تئوری گِرِی

این مقاله مربوط به کاربرد رویکردی مبتنی بر ریسک، به منظور ارزیابی عملکرد ایمنی صنعت ریلی ایران، در برخی سطوح شناخته شده ریسک  حریق در قطار مسافری است. اهمیت بررسی حریق از آنان جهت است که عوامل تأثیرگذار برآن عموما در اختیار راه آهن بوده و با برنامه ریزی مناسب، آموزش و ارائه نکات دقیق می توان از وقوع چنین حوادثی پیشگیری کرد، یا دست کم خسارات وارده به مسافر و پیامدهای مالی آن را کاهش داد. با توجه به افزایش تعداد حوادث آتش سوزی در سالهای اخیر، رشد 25 درصد نرخ وقوع حریق بین سالهای 87 - 86 و نیز با توجه به کاهش 11 درصد نرخ وقوع کل حوادث ریلی، اهمیت بررسی موضوع افزایش می یابد. به منظور ارزیابی ریسک مهم ترین مخاطرات آتش سوزی، در سه زیرمجموعه برق و تهویه واگنهای مسافری، مولدهای برق و مولدهای بخار، از رویکرد آنالیز fmea فازی مبتنی بر تئوری گری استفاده شده است. هدف، شناسایی و تجزیه و تحلیل خطرات تا سطح بررسی کلی علل آنها، تعیین تناوب وقوع و شدت اثر پیامدها به صورت کیفی، محاسبه ریسک هر خرابی در هر زیرمجموعه و نیز تعیین شکافهای موجود در سیستم ریلی کشور در زمینه حریق است. امید است که در آینده با فراهم آوردن پایگاه داده ای جامعی از گزارشهای سوانح، آنالیز دقیق تر مخاطرات فوق با استفاده از رویکردهای کمی ارزیابی ریسک، میسر شود تا اهداف ایمنی نظیر پیشگیری از خسارات، آسیبهای اجتماعی و پیامدهای آن و نیز ایمنی افراد محقق شود.